Het bezoek van een Marokkaans minister aan Brussel ging niet onopgemerkt voorbij. Dat lag evenwel aan een voorstel dat minister Flahaut in de nasleep ervan deed. Hij wil namelijk het Arabisch promoten via het Franstalig onderwijs in dit land. Volgens hem is het “een kwestie van respect en een extra stap om met elkaar samen te leven”. Is het niet net een kwestie van respect om eerst de landstalen te leren? En laat dat nu net iets zijn waar het Franstalig onderwijs nog nooit in geslaagd is: Franstaligen Nederlands leren.

De woorden van Flahaut zouden zo uit een eucharistieviering kunnen komen. En wie zou er durven twijfelen aan de goede bedoelingen van minister Flahaut? Maar het promoten van het Arabisch bij kinderen die de meest gesproken taal van hun land niet kennen, moet zowat het meest vergiftigde geschenk zijn dat je hen kan geven. Bijna 80% van de Brusselse kinderen gaat naar het Franstalig onderwijs en zouden zo Arabisch aangeleerd krijgen. Lesuren die hoe dan ook ten koste gaan van andere (taal)vakken zoals het Nederlands. En laat die taal nu net de taal zijn die ze vandaag de dag niet onder de knie hebben. Nochtans is het Nederlands voor hen vaak een verschil tussen werk of geen werk, tussen armoede of zelfredzaamheid, tussen integratie of segregatie. Uit cijfers van de Task Force Brussel bleek dat maar liefst 98% van de Brusselse werkzoekenden ééntalig en Nederlandsonkundig was. Ga je de kinderen van die mensen werkelijk helpen door hen Arabisch aan te leren? Hoe zal hen dat in hun later leven helpen? Zijn er dan zoveel jobs in België waarbij het Arabisch een vereiste is om aangenomen te worden?

Er is de afgelopen veel geschreven en verteld over hoe desastreus de integratie van nieuwkomers in België de laatste decennia verlopen is. In haast geen enkel ander land bestaat er zo’n grote kloof tussen nieuwkomers en mensen die hier geboren zijn. Het begint bij een gebrek aan opleiding, gaat over in een slechte positie op de arbeidsmarkt en eindigt al te vaak in armoede. Wat zal meer Arabisch op school daar in godsnaam aan veranderen? Het voorstel komt niet toevallig van een partij die de afgelopen decennia quasi onafgebroken aan de macht was en zo mee verantwoordelijk is voor het gefaald integratiebeleid. Willen we de nieuwkomers mentaal in hun land van herkomst houden door hun moedertaal te promoten? Of geven we hen een volwaardige kans op een plaats in onze maatschappij door hen onder te dompelen in een taal die ons allemaal verbindt? 

Geef hier je persoonlijke score in